Ինչ ասես երկրի ղեկը ստանձնած այն արատավոր թյուրիմացությանը, որը խոստովանում է՝ «պետք է 2018 թվականին ասեի, որ ԼՂ-ն պետք է լինի Ադրբեջանի կազմում: Իմ ձախողումն է, որ չեմ ասել»:

Ադրբեջանը մեր տարածքը մաս-մաս հափշտակում է՝ դասական կողոպուտի իմաստով, քանզի բռնություն գործադրելու անպատասխան սպառնալիքով ամեն ինչ բացահայտ է արվում...

Իգորը մեզնից հեռացավ ծանր ապրումների մեջ այն մտքով, որ Հայաստանում փոփոխություններ են սկսվել, որոնց ինքը հիվանդոոթյան պատճաով չի կարողանում ակտիվ մասնակցել։

Առաջնագծում հարաբերական հանգիստ վիճակ է, կրակոցները քիչ են, թշնամին ժամանակավորապես չի հարձակվում, և մեր հանրությունը կրկին թմրության մեջ է, կարծես ոչ մի վտանգ այլևս չկա առաջնագծում։

Պարզվում է` թունդ արևմտամետ Փաշինյան Նիկոլն ուշ գիշերով զանգահարել է Լուկաշենկո Ալեքսանդրին և վերջինիս խնդրել է իրեն բարիշեցնել Պուտին Վլադիմիրի հետ:

ՔՊ-ի մտքի թուրքականացումն աստիճանաբար ավելի ու ավելի ակնհայտ է դրսևորվում։ Փաշինյանն Արցախի հայաթափումն ու հայոց մեծագույն ռազմավարական կորուստները տարածքային, ռազմական, մշակութային, տնտեսական բնագավառներում, փորձում է ներկայացնել որպես մեծ հաղթանակի համար նախադրյալների ստեղծում...

Բազմիցս ասել եմ և հիմա կրկնում եմ՝ ստալինյան ժամանակներից ի վեր, Հայաստանում երբեք նման քաղաքական հետապնդումներ և այսքան քաղբանտարկյալներ չեն եղել։ Վերջին շրջանում հատկապես բռնություններն ու քաղաքական հետապնդումները սաստկացել են։ Հետապնդվում, ձերբակալվում են ոչ միայն հունիսի 12-ի հանրահավաքի մասնակիցները, ՀՅԴ անդամները, այլև այն մարդիկ, ովքեր համակրում են շարժմանը, օրինակ՝ GG սեփականատերը։ Այլևս անիմաստ է դիմել անհայրենիք, նյութապաշտ ՔՊ-ականներին,ծախված, բթամիտ ոստիկաններին, նույնպես ծախված քննիչներին, դատախազ-դատավորներին։

Բողոքական հակաիշխանական շարժման պատճառը Տավուշի մարզի Ադրբեջանի հետ ունեցած սահմանային հատվածի շուրջ ծավալված գործընթացներն էին: Դրա հետ կապված հանրային գժգոհության բուռն վերելքը առաջադրեց իր հարցադրումները, որոնք հանգում էին հետևյալին...

Մի լավ խոսք կա՝ ստրուկի կապանքները մարտիկի զրահից թեթև են։ Սա էն դեպքն է, երբ թեթևությունը ազատության նշան չի։ Թեթև ապրելը դա դեռ ազատ ապրելու մասին չէ։ Ցավոք, մեր ազգի դարավոր ստրկությունը իր գենետիկ հետքերն է թողել շատերի մոտ, դրա համար էլ մի մասը նորմալ է նայում ռուսական թոշակով ապրելուն, էն մյուս մասը՝ թուրքական ապրանքներ ծախելուն, երրորդը՝ Եվրոպայում գողությունով ապրելուն, չորրորդը՝ Ամերիկայում պլանի գործ անելուն։

Ամեն առավոտ արթնանում եմ այն մտքով, որ այսօր երկար - բարակ վիճելու ժամանակը չէ, դանակը ոսկրից պետք է հեռացնել։ Հանուն հաշտության պետք է հետաձգել դանդաղ վերելք ապրող ընդդիմադիր դաշտի հետ բոլոր խորքային վեճերը մինչև խաղաղ ժամանակներ։